Het is goed om op een rij te zetten wat politieke correctheid is.
Taboe
Policor gaat over wat niet mag, zonder dat het erg is: het stellen van grenzen, terwijl dit niet echt nodig is. Policor gaat over taboes. Policor houdt in dat iemand veroordeeld wordt, omdat hij een taboe geschonden heeft. Een taboe is een niet-wettelijke regel, die wortelt in politieke of religieuze opvattingen.
Een groot verschil met een wettelijke overtreding is, dat het schenden van een taboe leidt tot woede. Als je door rood licht rijdt krijg je een boete. Er valt een acceptgiro in de bus, maar verder gebeurt er niks. Een politieagent wordt niet boos op je. Hij vindt ook niet dat je niet deugt. Zijn houding is doorgaans zakelijk en hij respecteert je. Jullie beschouwen de straf beiden als rationeel: je hebt immers een gevaarlijke situatie veroorzaakt in het verkeer en dat probeert de maatschappij te voorkomen. Het doel van het strafrecht is de samenleving leefbaar te houden.
Als je een taboe geschonden hebt, ben je een slecht mens. De straf die je krijgt, komt voort uit woede en verontwaardiging. Anders dan de agent, die zich beperkt tot de geconstateerde overtreding, vindt de priester die je kastijdt, dat je minderwaardig bent.
Een taboe is niet rationeel, anders was er wel wetgeving uit voortgevloeid. Een taboe dient er toe, een kaste van priesters een machtspositie te bezorgen. Priesters zijn mensen die de Waarheid kennen: zij weten wat deugt en wat niet. Aan de Waarheid dient iedereen zich te onderwerpen en er mag niet tegen geprotesteerd worden. Ook protest leidt weer tot verontwaardiging, want dat bewijst dat je slecht bent.
Beschamen
Schaamte is het gereedschap bij uitstek dat de priesters en hun meelopers hanteren. Het doel van het bestraffen van iemand die een taboe schendt, is dat hij zichzelf als waardeloos gaat zien. Het schenden van een taboe leidt tot verlies van respect voor de overtreder. Dat verlies kent geen grenzen. De omstanders krijgen het taboe nog eens ingeprent, waardoor de macht van de moralisten verder versterkt wordt. De motor achter de straf is de woede van de priesters. Zolang die voortduurt, kan er gestraft worden. De priester wil vooral zijn zin krijgen.
Waarin een taboe in een liberale maatschappij afwijkt van een wettelijke regel
- niet rationeel
- allesomvattend
- meedogenloos
- respectloos
- ongenuanceerd
- slecht beargumenteerd
- simplistisch
Wat handhavers van taboes niet zijn
- volwassen
- creatief
- intelligent
- respectvol
- nieuwsgierig
- tolerant
- bedachtzaam
- relativerend
Uitleven
De schending van een taboe geeft omstanders een kans om haat en woede te ventileren. Er treedt roofdiergedrag op, waarbij de bereidheid ontstaat de ander aan stukken te scheuren. Deze agressie gaat gepaard met een enorme zelfgenoegzaamheid: het zelf wel deugen wordt nog eens krachtig onderstreept. Een schijnwereld aan ethiek wordt stevig overeind gehouden.
Waar taboes ophouden, begint de rechtsstaat. Waar taboes opkomen, eindigt de vrije samenleving en neemt de terreur een aanvang. Een samenleving is beschaafder naarmate haar regels rationeler en in wetten verankerd zijn.
Een priester heeft niets aan de rechtsstaat. Als iemand een taboe geschonden heeft, kan de bezitter van de Waarheid niet naar de rechter stappen: die is meestal niet in zijn irrationele praatjes geïnteresseerd. Daar waar taboes wel binnendringen in de rechtsstaat, wankelt de samenleving. Extremistische religieuze en politieke stromingen hebben een hekel aan de rechtsstaat en zien liever geen scheiding tussen kerk en staat. Wettelijke regels zijn concurrenten van taboes en staan deze in de weg.
Boos
Men herkent het taboe steevast aan de verontwaardiging, die gepaard gaat met het schenden ervan. Er is geen sprake van een simpel meningsverschil, een oneens zijn: er is boosheid. Met de verontwaardigde is geen verstandig gesprek mogelijk. Hij zal nauwelijks in staat zijn om een goede uitleg te geven aan zijn bezwaren. Hij is niet in staat tot en heeft ook geen behoefte aan kritisch denken, op basis van argumenten. Hij is er vooral op uit om te veroordelen. Terwijl een rechter voor een vonnis pagina's tekst nodig heeft om zijn oordeel te onderbouwen, komt een priester meteen tot de kern: de aangeklaagde deugt niet en dient beschadigd te worden.
Het handhaven van een taboe is intolerantie. Niet jouw rechten doen ertoe, maar de morele opvattingen van de heersende klasse. De reden van het taboe is niet relevant, hij hoeft niet verantwoord te worden door de aanhangers ervan. Een zakelijke houding ontbreekt en er wordt voornamelijk met stemverheffing schande gesproken van de beklaagde. Nazi-rechters schreeuwden hun verontwaardiging uit richting de verdachten.
De groep
Een taboe is een groepsfenomeen. Een priester die iemand de maat neemt, doet dit niet privé maar publiek. Moraliseren heeft geen zin als niemand het verder hoort. De betweter wil door de meelopers bewonderd worden voor zijn rechtlijnigheid en hardheid.
Taboes brengen het slechtste in de mens naar boven: oneerlijkheid en agressie, rechteloosheid en willekeur. Mensen zijn in staat verslaafd te raken aan heilige principes. Ze benoemen leidt bij de lijders eraan prompt tot de bekende verontwaardiging: de arbitraire normen mogen immers niet ter discussie gesteld worden.
Tot zover een theoretische omschrijving. Recente voorbeelden zijn vermeden, dus niemand hoefde nog boos te worden. Wordt vast een keer vervolgd.
