De term oude boze witte man wordt gebruikt om te verhullen dat het probleem hem vooral zit in de boze jonge zwarte en blanke man en vrouw. Nederland was veertig jaar geleden een harmonieus land. Er waren geen mensen erg boos op elkaar. Zelfs de krakersrellen van de jaren 80 waren nog ludiek vergeleken met de haat die nu rondwaart in ons mooie land.
Racisme en discriminatie in het woordgebruik waren al aan de orde van de dag (en zijn van alle eeuwen), alleen we noemden het niet zo en er werd smakelijk om gelachen, zoals een columnist terecht in herinnering brengt. We vonden het onschuldig. We beschouwden het als humor. Het theaterpubliek maakte een onderscheid tussen woorden en daden en vroeg zich af wat iemand echt bedoelde. Schijn en werkelijkheid werden scherp van elkaar gescheiden. En er waren nog geen lange tenen.
Neerlands Hoop
Als De Jonge negers (dixit De Jonge) beledigde, dan ging de zaal er niet voetstoots vanuit dat hij een onverbeterlijke aanhanger was van het Zuid-Afrikaanse Apartheidsregime. Onwelgevallige teksten leidden niet tot karaktermoord, laat staan dat iemands woorden volstonden om hem voor fascist uit te schelden. Daar was eerst een flinke stapel lijken voor nodig.
Als je kop boven het maaiveld uitsteekt, wordt hij eraf gehakt, wil een oude Nederlandse traditie. Cabaret is hier bijkans uitgevonden. Met alles wat maar een beetje afwijkt wordt de draak gestoken. Dat houdt mensen op hun plaats en voorkomt dat ze kapsones krijgen. Als een politicus niet op de hak genomen werd door Wim Kan, was hij beledigd, want dan telde hij niet helemaal mee.
Policor
Sindsdien zijn we honderdtachtig graden gedraaid. Nederland is gaandeweg overspoeld met lange tenen. Als er een woord is dat de huidige staat van het land typeert, is het wel 'overgevoelig'. Het ene taboe na het andere wordt daarom ingevoerd door de politiek correcten die boven ons gesteld zijn (Jinek, DWDD, Pauw, Journaal, Nieuwsuur).
De kinderlijke boosheid in den lande gaat niet meer over werkelijkheid, over wat er gebeurt (er gebeurt bijna niks), hij gaat alleen maar over woorden. Taal zelf ligt onder vuur. Woorden worden als gevaarlijk beschouwd. Er is een hele zwarte lijst aan het ontstaan met wat je allemaal niet mag zeggen. Als je het wel zegt ben je slecht. Er worden rechtszaken gevoerd over woorden.
Psychoanalyse
Het onverdraagzame moralisme viert hoogtij. Dat is niet iets om trots op te zijn en geen teken van de voortschrijding van onze beschaving maar van ontsporing van de samenleving door overserieusheid. Het strenge Freudiaanse Über-ich heeft de macht gegrepen tussen de oren van de heethoofden en dient ingetoomd te worden om niet te ontsporen in fanatiek autoritarisme.
Humor is spelen met woorden, overtuigingen worden vormgegeven met woorden. Woorden zwart maken is erger dan gezichten zwart schminken. Taal is de essentie van vrijheid. En die moet verdedigd worden tegen onvolwassen boze mensen. En ook dat al eeuwen lang.
