Sportjournalist Vissers van de Volkskrant heeft een mooie cultuurbeschrijving gegeven: lamlendigheid overheerst in de voetballerij, gemakzucht heeft zich meester gemaakt van de mannelijke voetballers. Een verademing was het contrast hiermee dat de leuke, positieve, energieke, hardwerkende en creatieve dames op het EK voetbal lieten zien.
Goal!
Ik zou er nog twee punten aan toe willen voegen: de vrouwen juichen normaal na elk doelpunt dat ze scoren. Bij de mannen moet ik mijn gezicht meestal beschaamd afwenden als ik zo'n knul na een doelpuntje een vertoning zie opvoeren alsof hij het beste is wat de mensheid ooit heeft voortgebracht. Zulke dwaasheid en grootheidswaan moet gewoon verboden worden. Een coach dient daartegen op te treden. Na een doelpunt moet een voetballer enkel blijdschap uitstralen. Hij hoort een open en vriendelijk lachend gezicht te laten zien, dat een en al normaliteit en vreugde toont in plaats van zelfingenomenheid.
Cruyff, Keizer, Swart, Mühren , Koeman, Gullit, Rijkaard, Van Basten, alle grote spelers juichten altijd normaal vroeger. Het waren leuke jongens, zoals het vrouwenvoetbal nu leuke meiden laat zien. Een jaar of twintig geleden is de aanstellerij erin geslopen, en die moet er weer uitgehaald worden.
Volkslied
Tegelijkertijd begonnen sommige spelers van Oranje demonstratief hun mond te houden als het nationale volkslied gespeeld werd. Dat kan natuurlijk een keer gebeuren, als je de tekst vergeten bent, maar dan moet die bijgespijkerd worden. De KNVB moet eisen dat spelers van vertegenwoordigende elftallen het Wilhelmus meezingen. Dat is een kwestie van discipline. Ze mogen een hekel hebben aan dat eerbetoon voor de Vader des vaderlands, ze mogen het een kutlied vinden, en Nederland een kutland, even goeie vrienden, maar dan horen ze niet in het Nederlands elftal te spelen.
Tweede Kamer
Terug naar de gemakzucht. Het betoog van Vissers is moeiteloos toepasbaar op zowel het Binnenhof als het Mediapark in Hilversum. De niet-inspirerende grijze muizen die besturende politici tegenwoordig meestal zijn, krijgen niemand meer op de banken. Fout op fout wordt er gestapeld, met de gefrustreerde burger on the receiving end. In de zorgfinanciering gaat er onnodig veel mis, weinig patiënten hebben een goed overzicht van hoe het systeem werkt en bellen zich suf om aan antwoorden te komen.
Armoede onder burgers wordt niet effectief bestreden, in plaats daarvan worden mensen afgescheept met voedselbanken. Woningnood is zeventig jaar na de oorlog nog steeds niet opgelost, wachtlijsten voor sociale huurwoningen blijven groeien. De gemakzucht van Schengen zorgt ervoor dat er crimineel volk rondloopt dat we hier niet willen hebben. De Belastingdienst hangt van krakkemikkige computers aan elkaar en wordt desondanks nog verder overbelast. Veel instanties lijken geen zin te hebben om te presteren, bezieling - prachtige Van Gaalterm - is ver te zoeken.
Publieke omroep
Het ooit fascinerende medium televisie is saai en voorspelbaar geworden. De NPO is een en al middelmaat en produceert een eindeloze stroom niemendalletjes en ontvangt daar meer dan zevenhonderd miljoen euro subsidie per jaar voor. Het moet niet moeilijk zijn om dat budget te halveren en tegelijkertijd de kwaliteit te verhogen. Gemakzucht sloopt het kritische denken, de ambitie om een beter product te maken, ontbreekt.
Alternatieven
Veel reden om op al die genoemde terreinen verbetering van binnenuit te verwachten, is er niet. Damesvoetballers moeten ons daarom de falende heren doen vergeten. Nieuwe partijen zullen die in het centrum electoraal moeten bedreigen en de macht ontfutselen. PvdA-kiezers maakten in maart al duidelijk dat het einde oefening is voor politici die niet willen horen. Online tv-zenders moeten de publieke omroep weg kunnen vagen door wel de journalistieke kwaliteit te gaan leveren waar de NOS niet meer om maalt.
