28 juli 2017

Microaggressions

De terreur van de microaggressions grijpt om zich heen. Als een gif verspreidt het zich in de samenleving. Een paar actievoerders presenteren een overgevoeligheid, en oefenen sociale groepsdruk uit om onderwerping aan het nieuwe taboe af te dwingen. Het begon in Amerika en komt nu deze kant op.

Het typisch Nederlandse 'doe normaal' wordt vervangen door het beschamen van mensen die zich normaal gedragen. Vrijheid van meningsuiting wordt ingeperkt, woorden worden verdacht gemaakt. Het bezwaar maken tegen microaggressions is zelf een vorm van agressie.

Na de gekte van de Amsterdamse overheid, die 'dames en heren' schrapt, heeft de olievlek al binnen een week de Nederlandse Spoorwegen bereikt. Velen zullen volgen: congresvoorzitters, hoogleraren in collegezalen, burgemeesters in de gemeenteraden.

Onverdraagzaamheid


De strategie is dat degene die in het openbaar nog 'dames en heren' zegt, voor schut gezet zal worden met een correctie. Dat agressieve gedrag heeft van politiek correct Nederland het groene licht gekregen. Net zoals eerder gebeurde met het zwartmaken van Zwarte Piet. Onschuldige mensen worden beledigd en beschuldigd. Hun gevoelens worden niet van belang gevonden.

Microaggressions zijn het ideale wapen van de goedmens (vreselijk woord, maar dan snapt u de psychologie van de onruststokers waarover we het hebben). Intolerante leden van een minderheid die het in een democratie niet kunnen winnen, leggen zo toch hun wil op aan de meerderheid. Zoals ook elites en NGO's niks met democratie hebben en hun eigen policor agenda uitvoeren.

Smoes


Het gebruikte excuus is dat er met gevoelens rekening gehouden moet worden. Maar dat is een drogreden. Er zijn heel veel gevoelens van heel veel mensen in Nederland waarmee geen rekening gehouden wordt. Waar de overheid niet eens in geïnteresseerd is. Het koketteren van instanties met de eigen goedheid is niet meer dan schijn, omdat er sprake is van selectieve verontwaardiging over een vermeende misstand, met gelijktijdige onverschilligheid ten aanzien van andere gevoeligheden.

Dit is het spel dat politici en media spelen: zorgvuldig worden de onderwerpen geselecteerd waarop ze de samenleving op ondemocratische wijze willen veranderen. Met oorverdovende stilte op een hele rits andere pijnpunten. Het is die oneerlijke selectiviteit die rechtsgevoel en democratie in de samenleving ondermijnt en om die reden bestreden moet worden.