De
oneerlijkheid van modern links werd onbedoeld weer eens breed uitgemeten in een
item van Nieuwsuur zaterdag. In een misleidende uitzending werden de
dramatische gevolgen van de door het tweede kabinet Rutte ingevoerde
participatiewet belicht, zonder een woord vuil te maken aan de veroorzakers van
de beschreven ellende.
Het behoort
tot de normale journalistiek om de ontstaansgeschiedenis van een
maatschappelijk probleem te schetsen, naast het geven van een beschrijving
ervan en een opsomming van mogelijke oplossingen. Nieuwsuur sloeg die eerste fase
over, en besloot de vuile progressieve was niet buiten te hangen. De blunders
van PvdA en FNV bij de totstandkoming van de participatiewet werden geheel
verzwegen, en in plaats daarvan mochten representanten van die organisaties
uitvoerig toelichten welke mooie politieke ideeën ze erop nahielden.
Iedereen die
ertoe deed bij de totstandkoming van dit betreurenswaardige stuk wetgeving werd
uit de wind gehouden. Drie linkse mannen die ervoor verantwoordelijk waren werden
gespaard en drie linkse vrouwen mochten de huidige vooruitstrevende wensen voor
het voetlicht brengen.
De PvdA was acht
jaar geleden bezeten van het idee dat 'de economie gered' moest worden, een
overtuiging die tot op de dag van vandaag nog gehuldigd wordt door de huidige
politiek leider van die partij – in werkelijkheid was er enkel sprake van
onrealistische en destructieve eisen van de EU met betrekking tot de omvang van
het begrotingstekort.
De
sociaaldemocraten committeerden zich volledig aan de bezuinigingsdrift die
eruit voortvloeide, die voor onnodige sociale en economische schade heeft
gezorgd en de PvdA de grootste verkiezingsnederlaag in de parlementaire
geschiedenis heeft opgeleverd. Die overigens geen persoonlijke gevolgen heeft
gehad voor de hoofdrolspelers in dit drama en door de partij niet verwerkt maar
onder het tapijt geveegd is.
Bij de formatie van Rutte II had de PvdA nog een – voor haar achterban – redelijk ogend regeerakkoord weten af te sluiten, maar een groot deel ervan verdween in het voorjaar van 2013 al gauw in de prullenbak, tijdens de totstandkoming van een sociaal akkoord. PvdA-fractieleider Samsom, minister van Sociale Zaken Asscher en FNV-voorzitter Heerts zetten daarin een punt achter decennia sociale politiek van links Nederland. Wetgeving die nog was ingevoerd door het kabinet Den Uyl werd door de moderne socialisten bij het grofvuil gezet. De meest kwetsbare groep op de arbeidsmarkt, jongeren met een handicap, verloren massaal hun recht op sociale voorzieningen en aangepaste arbeidsplaatsen.
Dat alles leverde de schatkist ruim een miljard euro op, en dat was het doorslaggevende motief van de onderhandelaars. Van vele kanten werd door deskundigen gewaarschuwd voor de sociale en financiële problemen die het gevolg zouden zijn van de gemaakte afspraken, de Kamerfractie van de PvdA heeft zich nergens wat van aangetrokken en als braaf stemvee de draconische participatiewet, waarin de bezuinigingen uitmondden, aan een meerderheid geholpen.
Staatssecretaris Jetta Klijnsma was bereid
haar sociale reputatie te grabbel te gooien en het wangedrocht door het
parlement te loodsen. Daarvoor is ze beloond met het commissarisschap van de
provincie Drenthe. Heerts kreeg na een tenenkrommend betoog tijdens een
hoorzitting in de Tweede Kamer een burgemeesterspost in de schoot geworpen en
Samsom geniet van een vorstelijk salaris in Brussel. De falende Asscher mag
opnieuw de kar trekken bij de volgende Kamerverkiezingen.
De programmamakers weten van de hoed en de
rand, ze zijn tot in detail op de hoogte van de geschiedenis van de afschaffing
van de voor veel jonggehandicapten noodzakelijke sociale zekerheid. Ze hebben
geen poging gedaan om professionele journalistiek te bedrijven maar de
politieke beslissing genomen om PvdA en FNV te ontzien. Dat het moreel
bedenkelijk is om je kijkers nogal relevante informatie te onthouden, is
daarbij kennelijk geen overweging geweest.
Terwijl de hele voorgeschiedenis werd
overgeslagen in Nieuwsuur, was er wel uitgebreid aandacht voor een oud-Kamerlid
van de PvdA, dat tijdens Rutte II helemaal geen probleem had gehad met het
stemgedrag van de fractie, een belangenbehartiger van gehandicapten die
onweersproken de goede bedoelingen mocht benadrukken van de veroorzakers van het
sociale leed, en een kandidaat-voorzitter van de FNV, die eerder nog bezwaar
had gemaakt tegen zendtijd voor een rechtse opiniemaker en die al maanden bezig
is een zo progressief mogelijk profiel op te bouwen maar daarbij weigert het
voor de vakbeweging beschamende sociaal akkoord van 2013 te veroordelen en
daarvoor excuses aan te bieden.
De drie
dames mochten de gevolgen van het hardvochtige beleid van PvdA en FNV betreuren,
maar man en paard dienden daarbij vanwege misplaatste loyaliteit niet genoemd
te worden. Zo heeft de redactie van Nieuwsuur dat zorgvuldig geregisseerd –
volgens hetzelfde stramien toont de NOS steevast vredelievende moslims na een
islamitische terroristische aanslag.
De kijker dient een positief beeld te houden van links en zijn idealen, linkse bestuurders worden niet ter discussie gesteld. Dat is een vorm van verdoezelen die in dit geval beledigend is voor de slachtoffers van de participatiewet die zonder inkomen en zonder toekomstperspectief thuis op de bank zitten. Het bevestigt het beeld dat functionarissen in de politiek belangrijker zijn dan beleid, dat linkse idealen eerder tot doel hebben hoogopgeleiden aan lucratieve banen te helpen dan de belangen van gewone mensen met een zwakke sociale positie te behartigen.
