Aron Nolan
begreep meteen dat dit zijn chance of a lifetime was: het campagneteam
van de Republikeinse Partij in Atlanta, Georgia had hem zojuist gebeld met het
verzoek 'to fix the election for the President'. De Grand Old Party
had net te weinig stemmen binnengehaald in de perzikstaat en ze had een plan B nodig.
De
ambitieuze advocaat uit Philadelphia had de avond ervoor op de populaire
conservatieve zender NewsMax - die de ratings van het naar de Democraten
overgelopen FoxNews naar beneden joeg - uit de doeken gedaan langs welk pad president
Trump de overwinning in de presidentsverkiezing veilig kon stellen.
De
hertelling in Georgia dreigde opnieuw op een debacle uit te lopen, doordat
Republikeinse waarnemers de stembiljetten nog steeds niet up-close
konden volgen, laat staan beoordelen op hun geldigheid.
In Arizona
werd TeamTrump met een nog groter probleem geconfronteerd: hoewel het
stemmenverschil met Biden slechts een paar duizend ballots bedroeg, konden
daar geen rechten aan ontleend worden op een recount.
Enkel in het
goedgeorganiseerde Wisconsin had het opnieuw tellen van de stembiljetten de
gewenste flip opgeleverd: de reeds aan tegenkandidaat Biden toegekende
kiesmannen waren overgeheveld naar de kolom van Trump.
North Carolina
was al conform verwachting door de networks aan de president toebedacht,
maar de voorsprong van de Democraten in Michigan was te groot om ingehaald te
kunnen worden en Trump had nog twee staten nodig voor de resterende kiesmannen,
boven op de 242 die hij inmiddels had verkregen.
Daar hadden
Arizona en Georgia voor moeten zorgen, maar de deadline waarvoor de uitslagen
gecertificeerd dienden te worden kwam snel dichterbij en op het juridische
front was er nog geen bres geslagen in de meerderheid die voormalig
vicepresident Biden veroverd had.
'Go for a
vote!' had Nolan in het televisie-interview geantwoord op de bijna
wanhopige vraag van de presentator hoe het nog goed kon komen voor Republikeins
Amerika. De beste strategie was in de ogen van de Pennsylvanian om de
Huizen van Afgevaardigden en Senaten van de battleground states te laten
stemmen over de keuze van de electors.
Het was de
voorzitter van het Huis in zijn eigen staat geweest die hem op het idee
gebracht had. Deze Tony White had in antwoorden op vragen van journalisten
laten doorschemeren dat het parlement in geval van onduidelijkheid over de
verkiezingsuitslag deze niet voetstoots over hoefde te nemen:
'Waar het
hier om gaat is niet enkel het aanwijzen van een winnaar, maar bovendien om het
herstel van het vertrouwen van de kiezer, die eraan twijfelt of de stembusuitslag
wel eerlijk tot stand gekomen is,' meende de Speaker. Om dat probleem op
te lossen vond hij een audit onvermijdelijk.
'That's
it!' dacht de jonge advocaat opgetogen, toen hij beelden van de persconferentie
zag. Om uit de moeilijkheden te komen die tellingen, hertellingen en mislukte lawsuits
hadden opgeleverd, was er enkel een grondig onderzoek door deskundigen noodzakelijk
van het verloop van de verkiezingen, om zo de onrechtmatigheid ervan boven
water te krijgen.
Nolan
realiseerde zich dat het helemaal geen vereiste was dat er tienduizenden
ongeldige stembiljetten opgespoord werden, de publieke opinie hoefde er alleen
maar van overtuigd te worden dat de uitslagen in de battleground states
onbetrouwbaar waren.
Als
nieuwbakken lid van het legal team van de president maakte hij de gewijzigde
koers van de GOP bekend in de media. De Democraten stonden meteen op hun
achterste benen en beschuldigden de Republikeinen van het stelen van de
verkiezingsuitslag.
'Stop the
steal!' riep de voorzitter van de DNC verontwaardigd uit, na het horen van
de plannen om de popular vote niet langer bepalend te laten zijn voor de
uitslag.
Binnen de
GOP werd koortsachtig overlegd over het voorstel: was het wel netjes tegenover
de kiezer om het zo te doen, werd de democratie er wel mee gediend, en kon het
eigenlijk wel?
Als constitutional
lawyer had de advocaat de volksvertegenwoordigers haarfijn uit kunnen
leggen dat het weliswaar in strijd was met de regelgeving in sommige staten om henzelf
te laten beslissen over de kiesmannen, maar dat de federale grondwet er geen
enkele twijfel over liet bestaan dat het parlement hiertoe gerechtigd is. Ook
het federale Supreme Court zou deze opvatting huldigen.
Zowel in
Arizona als in Georgia controleerden de Republikeinen de macht: in beide Kamers
van het Congres beschikten ze over een meerderheid en binnen een week gingen ze
ertoe over de benodigde kiesmannen aan te wijzen die de president evenveel
stemmen opleverden als zijn Democratische uitdager, nadat uit onderzoek van
IT-specialisten was gebleken dat de gebruikte verkiezingssoftware van een aan
de Clinton Foundation gelieerd bedrijf niet betrouwbaar was.
Omdat de
stemmen in het Kiescollege staakten moest het Congres in Washington de knoop
doorhakken. Aangezien elke staat bij die procedure over evenveel stemmen beschikt
en er meer Republikeinse dan Democratische staten zijn, veroverde Donald J.
Trump op deze manier zijn tweede ambtstermijn.
Het was de president zelf die de advocaat vanuit de Oval Office opbelde om hem te prijzen voor het vlottrekken van de herverkiezingscampagne en het veiligstellen van de overwinning. Als blijk van zijn waardering bood hij hem een staffunctie aan in het Witte Huis.
