De Nederlandse politiek zit muurvast, de getalsverhouding tussen links en rechts is nog steeds dezelfde als twee jaar geleden. Ondanks dramatische ontwikkelingen als klimaatbeleid, toenemende immigratie en radicalisering van de EU verroert de kiezer zich nauwelijks. Ook demonstrerende boeren, leraren en verpleegkundigen veranderen daar niets aan. Enkel bínnen de twee politieke blokken vinden er verschuivingen plaats: tussen PVV en FvD op rechts en tussen PvdA, D66 en GroenLinks op links.
Er is politieke vernieuwing vereist om de zaak in beweging te brengen.
Forum voor Democratie laat daarvoor een eerste aanzet zien op rechts met een
democratischer gezindheid (referendum) dan waarover Oud Rechts en Oud Links
beschikken. Die laatste is meer een liefhebber van cultureel-linkse ngo’s, die
niet zoveel ophebben met democratie. Het one man, one vote is op links
vervangen door one donateur, one vote en de miljardair Soros, die vindt dat je
politieke invloed moet kunnen kópen, is op een voetstuk gezet.
Maar Nieuw Rechts is
een kopie van Oud Rechts als het om sociaaleconomische onderwerpen gaat. Wilders liet daags na
verkiezingen de eis vallen om de AOW-leeftijd op 65 te houden en klampt zich
bovendien hartstochtelijk vast aan de hypotheekrenteaftrek, waar de armste
helft van Nederland niets aan heeft en die elk jaar meer dan 10 miljard euro
kost; zonder dat daarmee een probleem wordt opgelost: subsidie op bakstenen
zorgt alleen maar voor te hoge huizenprijzen.
Het politieke landschap weergegeven aan de hand van een
sociaaleconomische en een culturele as.
Sociaaleconomisch
rechts wordt volop bediend in Nederland en sociaaleconomisch links gaat enkel
gepaard met cultureel links. Het huidige links loopt niet meer warm voor
sociaaleconomische onderwerpen, zodra het deel uitmaakt van de regering. Het
zijn vooral culturele partijen geworden: immigratie, milieu, EU en
identiteitspolitiek zijn nu een paar van hun favoriete onderwerpen.
Wat opvalt is dat
het derde kwadrant (in de meetkunde telt men vanaf rechtsboven en tegen de klok
in) momenteel leeg is: dat deel van het electoraat komt nog niet aan bod in het
partijlandschap (in de afbeelding is daar ter illustratie de niet-bestaande
partij ML (Modern Links) gepositioneerd). Die kiezers stemden vroeger PvdA maar
deze partij heeft twee lijnen in het assenstelsel overschreden door op te
schuiven van links naar rechts op de sociaaleconomische as en van rechts naar
links op de culturele.
Dat laatste vond
plaats omdat links zich na de jaren 70 het (oorspronkelijk rechtse) thema van
immigratie heeft eigengemaakt. Een tegengestelde beweging ontstond doordat
Nieuw Rechts (PVV en FvD) het linkse referendum-onderwerp heeft omarmd.
Massa-immigratie is ideologisch veranderd van een rechts in een links issue,
het referendum was eerst links en wordt nu door rechtse partijen bepleit.
VVD en CDA zijn
beide van kwadrant IV naar kwadrant I verhuisd (op het gebied van klimaat,
immigratie en EU), waardoor daar ruimte ontstond voor PVV en FvD.
Sociaaleconomisch
staat Forum rechts van de VVD. Het FvD wil geen volkspartij worden, met een
linkervleugel. Het zit niet in het DNA van die partij om zich druk te maken
over onderwerpen als armoede en de woningnood in de sociale huursector. Sterker
nog, die laatste is ze bereid te vergroten. Ook bij de stemming over
jonggehandicaptenwetgeving bleek Baudet (net als Van der Staaij) nog rechtser
te zijn dan de VVD.
Opmerkelijk is dat
de culturele verlinksing en sociaaleconomische verrechtsing van Nederland nog
niet tot partijvernieuwing op links heeft geleid. Nieuwe Wegen heeft er een
poging toe ondernomen, maar die sloeg niet aan bij de kiezers – Jacques Monasch
leek vooral middenstanders om zich heen verzameld te hebben.
Het motorblok in de
politiek (het eerste kwadrant) is oppermachtig en maakt de dienst uit op het
Binnenhof. De SP mag niet meedoen (is sociaaleconomisch te links) en GroenLinks
zal, zodra ze wel wordt toegelaten tot het hart van bestuurlijk Nederland,
sociaaleconomisch naar rechts opschuiven en een kabinet nooit laten vallen op
thema’s die van belang zijn voor de onderkant van het inkomensgebouw.
GroenLinks is naar
internationale maatstaven gemeten uiterst links, terwijl PVV en FvD, vergeleken
met buitenlandse partijen, niet in de categorie ‘extreem’ vallen. Maar ondanks
de grote rechtse meerderheid in de Kamer op sociaaleconomisch terrein, valt
Nieuw Rechts toch buiten de regeringsboot, omdat immateriële overwegingen zwaarwegender
zijn geworden dan geldzaken; niet de koopman maar de dominee deelt momenteel de
lakens uit in Den Haag.
Rechtse columnisten
leggen zich hier niet bij neer en blijven pleiten voor een
coalitie van Nieuw Rechts met oud rechts. Maar daar ligt geen goede analyse aan
ten grondslag. De christendemocraten (Van Agt en Lubbers) hebben de grenzen
opengezet – met hen kun je de immigratie niet bestrijden – en VVD-kiezers zijn
cultureel volgzamer en meegaander dan Nieuw Rechts wil geloven.
Het FvD zal de
komende jaren niet in een kabinet terechtkomen want ze heeft daarvoor niet de
juiste strategie. Baudet wil nog steeds graag met het establishment (het ‘partijkartel’)
samenwerken en is nog niet bereid om VVD en CDA los te laten en te opteren voor
een anti-establishment-coalitie. Maar als Forum voor Democratie klimaat- en
immigratiebeleid wil terugdringen, zal ze haar machtsbasis moeten vergroten.
Salvini begreep in Italië dat hij over links moest regeren (overspeelde
vervolgens wel zijn hand door een crisis te forceren), maar Baudet wil nog
steeds enkel over rechts.
De conservatieven
zouden niet slechts inhoudelijk aan de weg moeten timmeren maar zich ook bezig
moeten houden met de machtsvraag; politiek is een combinatie van inhoud en
strategie. Cultureel rechts kan geen invloed veroveren zonder de hulp van
sociaaleconomisch links. Nieuw Rechts zou er verstandig aan doen het
rechts-zijn minder te idealiseren en zich af te vragen hoe ze standpunten
waarvoor een meerderheid bestaat in
het land, in beleid omgezet kan krijgen. Dit is realiseerbaar door ideologie op
het tweede plan te zetten en voor realistisch pragmatisme te gaan.