Microaggressions

De terreur van de microaggressions grijpt om zich heen. Als een gif verspreidt het zich in de samenleving. Een paar actievoerders presenteren een overgevoeligheid, en oefenen sociale groepsdruk uit om onderwerping aan het nieuwe taboe af te dwingen. Het begon in Amerika en komt nu deze kant op.

Het typisch Nederlandse 'doe normaal' wordt vervangen door het beschamen van mensen die zich normaal gedragen. Vrijheid van meningsuiting wordt ingeperkt, woorden worden verdacht gemaakt. Het bezwaar maken tegen microaggressions is zelf een vorm van agressie.

Na de gekte van de Amsterdamse overheid, die 'dames en heren' schrapt, heeft de olievlek al binnen een week de Nederlandse Spoorwegen bereikt. Velen zullen volgen: congresvoorzitters, hoogleraren in collegezalen, burgemeesters in de gemeenteraden.

Onverdraagzaamheid

De strategie is dat degene die in het openbaar nog 'dames en heren' zegt, voor schut gezet zal worden met een correctie. Dat agressieve gedrag heeft van politiek correct Nederland het groene licht gekregen. Net zoals eerder gebeurde met het zwartmaken van Zwarte Piet. Onschuldige mensen worden beledigd en beschuldigd. Hun gevoelens worden niet van belang gevonden.

Microaggressions zijn het ideale wapen van de goedmens (vreselijk woord, maar dan snapt u de psychologie van de onruststokers waarover we het hebben). Intolerante leden van een minderheid die het in een democratie niet kunnen winnen, leggen zo toch hun wil op aan de meerderheid. Zoals ook elites en NGO's niks met democratie hebben en hun eigen policor agenda uitvoeren.

Smoes

Het gebruikte excuus is dat er met gevoelens rekening gehouden moet worden. Maar dat is een drogreden. Er zijn heel veel gevoelens van heel veel mensen in Nederland waarmee geen rekening gehouden wordt. Waar de overheid niet eens in geïnteresseerd is. Het koketteren van instanties met de eigen goedheid is niet meer dan schijn, omdat er sprake is van selectieve verontwaardiging over een vermeende misstand, met gelijktijdige onverschilligheid ten aanzien van andere gevoeligheden.

Dit is het spel dat politici en media spelen: zorgvuldig worden de onderwerpen geselecteerd waarop ze de samenleving op ondemocratische wijze willen veranderen. Met oorverdovende stilte op een hele rits andere pijnpunten. Het is die oneerlijke selectiviteit die rechtsgevoel en democratie in de samenleving ondermijnt en om die reden bestreden moet worden.

Dwarsliggers

Volgens de NRC bestaat kedeng niet meer. Als automobilist heb ik lang niet meer in een trein gezeten, dus het is nieuw voor mij. Het spoorwegennet blijkt voegloos gemaakt te zijn. Heeft het Journaal niet gehaald.

Fokker 50

Een trein zonder kedeng is als een auto zonder fossielebrandstofmotor, een Fokker zonder propellers, een WK zonder Oranje. Het was vertrouwd, maar is niet meer van deze tijd. 

Berlagebrug

Knap dat ProRail dat voor elkaar gekregen heeft. Metaal zet uit als het warm wordt. Hoe vang je dat op? De sneeuw is nog nauwelijks verdwenen of de Berlagebrug wordt al natgespoten door de gemeente Amsterdam. Als de dood dat oververhitting door warm weer de constructie onbruikbaar maakt, waardoor de Vrijheidslaan de aanblik zou bieden van een autoloze zondag.

Autoloze zondag

(Even verder gelezen...)

Ah! Het komt door de dwarsliggers. Die zijn niet meer van hout maar van beton. Daardoor kunnen ze de spanning in de spoorrails als gevolg van uitzetting, beter aan. Zo verloor de treinreis aan charme maar werd ze in ruil daarvoor veiliger. (Moesten we op het Binnenhof ook hebben, zulke stevige dwarsliggers.)

Binnenhof

Als je wissels passeert, zoals bij een rangeerterrein, moet je nog wel kedeng kunnen horen. Bij Onnen heb je er zo een, op de route van Westerbork naar Nieuwe Schans. De mensen die onvrijwillig naar Polen reisden hoorden veel kedeng onderweg, dagen- en nachtenlang. Het was meestal ook een van de laatste geluiden die ze nog gehoord hebben.

Westerbork

Joods Palestina

Er was een conflict tussen moslims en christenen in Spanje en Portugal, vele honderden jaren geleden. Er was een conflict tussen moslims en christenen bij Wenen, een paar honderd jaar geleden. Nu is er al een eeuw lang een conflict tussen moslims en Joden in Palestina. Het is telkens hetzelfde fenomeen: moslims raken eerder veroverd gebied weer kwijt. Dat is een volstrekt normaal historisch verschijnsel.

Veroveringen

Het Iberisch schiereiland was niet islamitisch, het was door Arabieren veroverd. De Balkan was niet islamitisch, het was door Ottomanen veroverd. Palestina was niet islamitisch, het was door Arabieren veroverd. Islamitische heersers hebben veroverd land nooit vrijwillig teruggegeven, er kwam altijd strijd aan te pas.

Saoedi-Arabië

De joods-christelijke cultuur verovert de gebieden telkens terug die het was kwijtgeraakt. De enige echte islamitische grond is Saoedi-Arabië. Mekka en Medina zijn authentieke islamitische heiligdommen. Jeruzalem is dat niet, dat ligt in gebied dat ingepikt en inmiddels weer terugveroverd is. De Joodse koning David maakte haar 3000 jaar geleden tot zijn hoofdstad. Een religieus gebouw alleen (de Al-Aqsamoskee is minder dan 1400 jaar oud) levert nog geen politieke en staatkundige rechten op.

Politiek opportunisme

Maar politieke leiders hitsen hun volgelingen op om de geschiedenis te negeren. Dat levert veel ellende op. Veel beter zou het zijn dat Arabieren erkennen dat ze historisch gezien geen aanspraak op Palestina kunnen maken. De huidige bewoners hebben een vooroudergeschiedenis die niet verder reikt dan 250 jaar. Het Joodse volk heeft duizenden jaren oude banden met Israël en zal die uiteraard nooit opgeven. Dat begrijpen weldenkende Arabieren ook wel.

Gewone man de dupe

De moslimburgers op de Westoever hebben zelf niets gehad aan de eeuw van verzet tegen de loop van de geschiedenis. En het zijn hun belangen die voorop zouden moeten staan. Zij hebben welvaart nodig, banen, huizen, bedrijven, onderwijs, gezondheidszorg. Palestijnen die Israëlisch staatsburger zijn trekken aan het langste eind. Zij hebben toekomstmogelijkheden die voor de inwoners van de West Bank niet weggelegd zijn. Vandaar dat volgens een enquête al een derde van hen ervoor zou kiezen om ook burger van Israël te worden. Daarvoor is eerst nodig dat ze niet langer gegijzeld worden door de Palestijnse Autoriteit.

Er moet meer gehuild worden

Vanaf een bepaald moment zijn we in Nederland heel uitbundig gaan rouwen. Daar piekerden we vroeger niet over. Dat komt omdat de hoeveelheid leed fors verminderd is. Ingetogenheid was onvermijdbaar als ouders om de zoveel tijd weer een kind moesten begraven. Niet te lang treuren en weer een nieuwe baby maken, was de strategie, Rembrandt wist er alles van. Sommige echtparen verloren negen kinderen.

Stel je voor dat je kind overlijdt en twee jaar later is er weer een nieuwe baby. Heeft die dan ouders die nog steeds bezig zijn met de verwerking van het sterven van het vorige kind? Zou niet gezond zijn voor de pasgeborene.

De dood is grotendeels verdreven uit de samenleving. We worden tientallen jaren ouder dan heel lang geleden en verreweg de meeste kinderen worden volwassen.

In de jaren 70 verongelukten er nog meer dan 3000 mensen in het verkeer. Terwijl het aantal weggebruikers sindsdien fors toegenomen is, daalde de sterfte met 80%. Het gevolg is dat een sterfgeval door een ongeluk nu veel meer indruk maakt.

Met vliegtuigen idem dito: die dingen vielen nogal eens uit de lucht in de begintijd van de luchtvaart. Nu is het uitzonderlijk als er iets mis gaat met een toestel van een gerenommeerde maatschappij. Met als gevolg een zeer publieke en langdurige rouw. Waarbij de nabestaanden soms meer zichzelf dan de verloren dierbaren als slachtoffers lijken te beschouwen.

Voor degenen die de ramp met de MH17 slechts als een tragisch nieuwsfeit hebben ervaren, wordt de aandacht ervoor wat te veel. Een columniste in het AD formuleerde het wel erg bot, maar zelf hoef ik na drie jaar ook niet meer van Nieuwsuur te horen wat er nou weer aan de hand is met die BUK-raket.

De schrijver Grunberg schijnt gezegd te hebben dat je niet langer dan een jaar moet rouwen. Ik kan me daar wel in vinden. Rouw is een natuurlijk en lichamelijk proces. Het vereist huilen. Wellicht huilen sommige mensen te weinig, als ze door rampspoed getroffen worden. Als je huilt, past je systeem zich aan de nieuwe omstandigheden aan. Je neemt afscheid van de overledene. En het verdriet gaat over. Het verlies blijft groot, maar kan dan aanvaard worden, want het is verwerkt.

Vluchtelingen gaat om geld

Tijdens de mediahype over een dood jongetje op een strand van Turkije, een tijdje geleden, werd niet de vraag gesteld, wat zo'n kind mag kosten. Dat gebeurt ook niet als er weer een overvolle boot met Afrikanen vlak voor de kust van Libië gered moet worden.

Over geld praten we niet

Zielig is gratis, is de boodschap die ononderbroken uitgezonden wordt. Tijdens de ongenuanceerde asielpropaganda wordt een discussie over het financiële plaatje steevast vermeden. Het onderwerp geld is taboe. Althans voor de media, voor de burger niet.

Minderjarige asielzoekers

Welgestelde inwoners van Den Helder kregen er lucht van dat niet-blanke jongeren in hun wijk gehuisvest zouden gaan worden door het Centraal Orgaan opvang asielzoekers. Als door een adder gebeten ondernamen de gedupeerden meteen actie: als de sodemieter kochten ze het pand in kwestie op, om uitvoering van de snode plannen van de overheid de voet dwars te zetten. Tegenover de zieligheidscampagne stellen zij de waarde van hun vastgoed als belangrijkste overweging. De hoge inkomens zijn als de dood dat de prijzen van hun huizen kelderen, als opgeschoten immigrantenjeugd hun villawijk onveilig komt maken.

 

Reuring ontbreekt

Dat is dus de werkelijkheid: beter een dood jongetje op het strand, dan verlies lijden op je volgende huizentransactie. Zieligheid verdwijnt als overweging zodra de rekening begint te lopen. Het gelijkheidsideaal sneuvelt prompt. Afkeer van zwarte minderjarige kinderen die geld kosten is zo groot, dat meteen de strijd aangebonden wordt als ze het geprivilegieerde territorium binnendringen. En gek genoeg vindt het Journaal dat zo onbelangrijk, dat het gênante onderwerp de uitzending van acht uur niet gehaald heeft. We hebben nog nooit een debat op tv mogen zien waarin de afweging tussen geld en fatsoen gemaakt werd. Zo'n discussie is zo politiek incorrect dat verzwijgen en wegkijken zoals altijd de voorkeur genieten.

Koninklijke Marine

Nou verdienen marineofficieren niet zo veel, maar ik ben er eigenlijk best benieuwd naar of er (oud-) marinepersoneel betrokken is bij deze hardvochtige bejegening van gekleurde jeugd. Het zou nog gekker zijn, als er opvarenden bij zouden zitten van oorlogsschepen, die eerst nog drenkelingen uit de Middellandse Zee hebben gevist en het vervolgens onaanvaardbaar vinden als ze om de hoek komen wonen.

Rechtsstaat

Ik zou me doodschamen als ik het de jongeren uit zou moeten leggen dat Nederland eigenlijk een apartheidsstaat is, en hun aanwezigheid daarom niet op prijs gesteld wordt. Het zou wel van fatsoen getuigen als de rechter de koopovereenkomst waardoor het COA naast de betwiste woning grijpt, nietig zou verklaren, aangezien die gesloten is vanuit racistische motieven. De term racisme wordt te pas en meestal te onpas gebruikt in Nederland, maar blank en rijk Den Helder is er wel een loepzuiver voorbeeld van.

Hoofddoekjes en de vrijheid van godsdienst

Er bestaat veel verwarring over het begrip 'vrijheid van godsdienst'. Voor sommigen betekent het dat alles moet kunnen, zolang je je maar op een godsdienst beroept. Anderen vinden elke uiting in het kader van de vrijheid van meningsuiting oké. Nederland heeft een lange, diepgewortelde traditie, als het gaat om vrijheid van godsdienst. Het hoort typisch bij dit land. Maar het betekent iets anders dan de uitleg die er nu vaak aan wordt gegeven.

Zelfbeheersing

Vrijheid van godsdienst betekent dat de overheid burgers niet mag vervolgen vanwege hun religieuze opvattingen. Daarmee wordt veiligheid gegarandeerd. Daarnaast is Nederland al eeuwenlang een multiculturele samenleving. De roomse en protestante culturen gunden elkaar vaak het licht in de ogen niet. De vrijheid van godsdienst is een middel geweest om de maatschappij beter te laten functioneren. Het betekende ook: niet alleen mag je elk geloof aanhangen, maar je hebt ook rekening te houden met anderen. Vrijheid van godsdienst was geen doel, maar een middel. Roomsen mochten in Amsterdam hun geloof belijden, maar wel in schuilkerken. Vrijheid van godsdienst betekende niet: de vrijheid om te provoceren.

Joden

Portugese Joden die vervolgd werden, konden vierhonderd jaar geleden in het veilige Amsterdam komen wonen. Maar hen werd door het stadsbestuur wel duidelijk gemaakt, dat ze niet al te opvallend gekleed moesten gaan en geen grote optochten in de stad mochten houden. Wil je een verdraagzame stad, hou dan rekening met elkaar en ga niet lopen provoceren. Jouw religie is weliswaar legaal, maar accepteer ook dat niet iedereen er even enthousiast over is.

Nederlands

Ik moest aan deze geschiedenis denken toen BN'er Noraly Beyer te kennen gaf het dragen van hoofddoekjes door presentatrices van het Journaal, geen goed idee te vinden. Om precies dezelfde reden als het stadsbestuur van Amsterdam in de 17e eeuw: ga andersdenkenden niet lopen provoceren. Daartegenover staat Ahmed Marcouch, die zich onvoldoende bewust is van de Nederlandse traditie en zelfs hoofddoekjes bij de politie ingevoerd wil zien. Vrijheid van godsdienst betekent niet het recht van provocatie. Het gaat in een rijkgeschakeerde maatschappij niet alleen om je zin krijgen maar ook om samenleven. Het vermijden van provocatie is heel erg Nederlands (ondanks de ludieke uitzondering van provo in de jaren 60). Rijke kooplui lieten grachtenpanden bouwen met bescheiden gevels; met je succes loop je niet te koop. De weelde zat aan de binnenkant, in vaak indrukwekkende interieurs.

 

Multiculti

Noraly Beyer is geen oude boze witte man, dus ze mocht haar kritische opmerkingen maken zonder door politiek correct Nederland aan de schandpaal te worden genageld.
Dat is winst. Islam-bashing is heel on-Nederlands, maar hoofddoekjes zijn dat eigenlijk ook. Niet omdat ze islamitisch zijn, maar omdat ze niet bijdragen aan een beter functioneren van de multiculturele samenleving. Ik denk dat het de belangen van moslims in ons land ten goede zou komen als ze wat dat betreft wat Nederlandser werden.

De doodlopende weg van rechts

De overwinning van Macron in Frankrijk wordt door links gevierd als een groen licht voor een verdergaande integratie van Europa. Hoewel de kiezers rechtser zijn geworden, gaat het beleid naar links. Rechts heeft zichzelf politiek buitenspel gezet.

Macht

In de parlementaire geschiedenis was het meestal de regel dat een oppositieleider een potentiële regeringsleider was. Rechts heeft zichzelf de afgelopen jaren zo onhandig georganiseerd, dat de extremere stromingen de overhand hebben gekregen. Daarvan zegt de meerderheid van de bevolking, ondanks haar onvrede: die willen wij niet aan de macht hebben. Zoals Wilders geen premier kan worden in Nederland, zo wordt Le Pen geen president in Frankrijk. De kunst van politiek bedrijven in een democratie is het veroveren van de helft van de stemmen plus één. Dat vereist de steun van heel veel gematigde kiezers. Die kunnen de leiders van PVV en Front National niet bemachtigen, daarvoor zijn zij te impopulair.

 

Brexit

De Britten hebben - net op tijd - gebruik gemaakt van de politieke blunder van David Cameron om een referendum uit te schrijven. Dat is namelijk de enige manier waarop een land zich aan de macht van de EU kan ontworstelen. PvdA, D66 en GroenLinks hebben daarop eieren voor hun geld gekozen en hun steun voor het bindend referendum schielijk ingetrokken. Om die reden. Nederland kan daardoor de EU niet verlaten en zal - stapje voor stapje - opgaan in een Verenigde Staten van Europa.

 

Hergroepering

Het enige alternatief is een reorganisatie op rechts: alleen gematigde leiders en partijen kunnen een meerderheid achter zich krijgen. Thierry Baudet wordt door links alvast zo zwart mogelijk gemaakt, om juist dat te voorkomen. Zolang de EU-gezinde partijen nog een meerderheid hebben, dankzij de anti-islam-koers van Wilders, trekken de meest vrijheidslievende burgers aan het kortste eind.

Schot in eigen voet

Het is heel ironisch dat het juist rechtse krachten geweest zijn die een verrechtsing van het beleid gedwarsboomd hebben. Naast Wilders waren het de jongens van het Oekraïne-referendum die de leden van de elite zo schuw gemaakt hebben, dat die ervoor gekozen hebben de invloed van de burger een halt toe te roepen. Gebrek aan strategisch inzicht heeft rechts zo de das omgedaan.

De rekening van elitair links

De grootste politieke verandering deze eeuw is dat gematigd links is weggevaagd. Deze stroming is verslagen door extreemlinks, dat nu de controle heeft over grote delen van de oude media. De PvdA is gedecimeerd en ook de socialisten in Frankrijk zagen hun partij instorten. Jonge mensen die een politieke carrière nastreven zullen de sociaaldemocraten links laten liggen wegens gebrek aan toekomstperspectief, waardoor deze partijen tot sterfhuis gereduceerd worden.

 

Elite

Tegenover de dominantie van extreemlinks in kranten en op tv, staat hun geringe aanhang onder de bevolking: hoe fanatieker de instelling, hoe minder de steun in de samenleving. De reden daarvoor is dat de agenda van extreemlinks fors afwijkt van het linkse program van oudsher. De zorg voor armoedebestrijding is vrijwel verdwenen - de lage inkomens worden met dedain bekeken en afgescheept met voedselbanken. Het accent ligt op de speerpunten milieu en ras. Een financieel draconisch klimaatakkoord en een geestdriftig streven naar massa-immigratie zijn daar de opvallendste uitingen van.

 

Tegengeluiden

Behalve dat extreemlinks onder de bevolking geen poot aan de grond krijgt, zit het hen dwars dat de oppositie tegen hen op de sociale media groeit. Begrijpelijkerwijs zijn ze geen fan van al die nieuwe mogelijkheden voor het vrije woord en de roep om de een of andere vorm van censuur wordt in de oude media daarom ook al luider.

 

Huren

Door de suprematie van extreemlinks in de neoliberale cultuur zitten de oorspronkelijke linkse kiezers met de gebakken peren. In de grote steden krijgen nieuwkomers schaamteloos voorrang op de huizenmarkt ten koste van mensen die al op de wachtlijst stonden voor een sociale huurwoning toen de oorlog in Syrië nog moest beginnen. Heel opvallend dat het linkse geweten daar niet op aanslaat. Meer dan 70 jaar na de Tweede Wereldoorlog heeft de elite van Nederland de woningnood nog steeds niet opgelost en is ze ook helemaal niet van plan om dat te gaan doen.

Koopkracht

Een ander gevolg van neoliberalisme en globalisme is dat er een grote druk op het loongebouw is ontstaan waardoor het vooruitzicht van materiële verbetering van de leefomstandigheden door periodieke loonstijgingen verdwenen is voor de meeste mensen. Het immateriële feestje van extreemlinks hakt er materieel fors in bij gewone mensen. Het is dat Wilders electoraal op een doodlopend spoor is beland doordat hij door VVD en CDA in de ban is gedaan, anders zouden meer verweesde kiezers die de welvaartsgroei aan hun neus voorbij zien gaan bij de PVV hun heil zoeken.

Spanning

Door de ontstane patstelling voor mensen met lage inkomens - hun belangen zijn wel urgent  maar er dient zich voor hen geen belangenbehartiger meer aan - zal de druk in de samenleving verder oplopen, omdat zij degenen zijn die de rekening gepresenteerd krijgen voor massa-immigratie en klimaatakkoord. En ook deze kruik gaat zo lang te water tot hij barst.