De mainstream media zijn in de greep van een obsessie: die verschrikkelijke man in het Witte Huis moet kapot. Wat hij misdaan heeft ontgaat de neutrale toeschouwer, maar het is in elk geval erg. Heel erg. Zo erg als Nixon en Clinton.
Wat was er mis met Nixon? Hij had de wet overtreden. Dat mag niet, ook niet als je president bent. Daar trok hij zich niks van aan en daarom moest hij het veld ruimen.
En Clinton? Die had in the Oval Office een blow job gekregen van een jonge stagiaire. Niet erg netjes, maar ja, Democraat, dus het werd hem niet al te euvel geduid door de liberale pers. Net zomin als zijn justitiebeleid dat tot een explosie had geleid van het aantal zwarte Amerikanen dat in de gevangenis opgesloten werd volgens het bizarre adagium three strikes and you're out.
Bij de Democratische president John Kennedy liepen de ongehuwde vrouwen destijds in en uit. Het was geregeld een drukte van belang in het zwembad van het Witte Huis. Dat hoefde niet gelekt te worden, want de journalisten wisten er alles van. En hielden hun mond dicht. Openbaarheid moet politiek wel gelegen komen.
Innocent
Zwak element in de huidige hysterie van de media: van Donald Trump zijn geen misdrijven bekend. Dat hij heel andere opvattingen heeft over sociaal wenselijk gedrag, was al breed uitgemeten voor de presidentsverkiezingen, en die weerhielden het Amerikaanse volk er niet van hem hun stem te geven. Integendeel: zijn afkeer van politieke correctheid wordt door tientallen miljoenen Amerikanen als bevrijdend ervaren.
Koortsachtig zoeken nepjournalisten daarom naar nieuwe munitie. Dankzij criminelen in de omgeving van Trump, lekt er nogal eens wat uit. Als de daders daarvan gepakt worden hangt ze een celstraf boven het hoofd. De media hebben geen probleem met al deze wetsovertredingen. Er wordt nu gepoogd de Amerikaanse president weg te zetten als een kompaan van Moskou. Dat klinkt erg ongeloofwaardig, maar het publiek heeft wel vreemdere zaken voor zoete koek geslikt. Vooruit, een Godwin: Goebbels slaagde erin de Duitse bevolking hele rare dingen te laten denken. Veel mensen zijn te aardig om kritisch te kunnen denken en laten zich helaas makkelijk door propaganda manipuleren.
Het roept de vraag op waarom westerse journalisten zo massaal in de fout gaan. Qua aanzien bungelen ze al ergens onderaan op de maatschappelijke ladder, samen met politici, waarom dit riskante spel?
Verlies
Op basisscholen zijn ze berucht: jongetjes die een conflict hebben verloren en dan gaan pesten. Dat is wat de media nu aan het doen zijn. Kinderen die hun nederlagen niet verwerkt hebben, slaan aan het treiteren. Het is kinnesinne. Ze hebben hun pijn niet opgelost maar omgezet in haat. Ze gunnen de winnaar zijn succes niet. En Trump heeft kolossaal veel succes. Hij scoort met alles wat hij aanpakt. Terwijl hij helemaal niet deugt! Volgens het journaille dan. Onverteerbaar. Moet stuk.
Het is het klassieke antwoord van de mens die zijn lot niet weet te hanteren: hij wil wraak. Verdriet wordt niet geuit maar omgezet in agressie. Deze mensen hebben hulp nodig. Met heel veel begrip. En dan breken ze meestal en barsten ze in tranen uit. Het werkt bevrijdend om je pijn eindelijk te voelen en te verwerken.
Komt u een verslaafde Trump-basher tegen? Wees vriendelijk, geef hem alle ruimte om zijn gevoelens te uiten. De smadelijke nederlaag in november van de zich superieur wanende maar corrupte Hillary is voor menig journalist een schokkende en krenkende gebeurtenis geweest. Praat erover, probeer hem behoedzaam de pijnlijke realiteit te laten zien: zelfs de meerderheid van de blanke vrouwen in Amerika moest haar niet. En neem de tijd: het loslaten van illusies kan wel een hele presidentiële ambtstermijn in beslag nemen.
Maar dan gloort er hoop: u zult zien dat de verslaggever over ruim drie jaar al een stuk beter uit de voeten zal kunnen met de herverkiezing van president Trump.
